Prediken - verkondigen | Inhoudsopgave | Wil - willen

Niet - geenszins

Men beschuldigt Paulus ervan, in Hand. 21 niet naar Gods wil gehandeld te hebben. Ten dele op grond van Hand. 21:4. Daar staat: "... welke tot Paulus zeiden door den Geest, dat hij niet zou opgaan naar Jeruzalem". Hij ging toch en daarom deed hij Gods wil niet, zegt men! Volgens de vertaling schijnt dat ook zo, maar niet volgens het geïnspireerde Woord. Kleine oorzaken hebben grote gevolgen. Dat zullen wij hier ook weer zien. Met een eenvoudige concordante studie, worden wij ervoor bewaard de apostel vals te beschuldigen. Dit geval zal ons ook weer tonen hoe veeleisend men moet zijn ten opzichte van een vertaling van Gods Woord.
In het Grieks zijn minstens vier schakeringen van "niet".

1. Voor de sterkste loochening heeft men "ou mè", meestal door "geenszins" vertaald. Een mens zou het eigenlijk nooit mogen gebruiken. Petrus meende het goed, toen hij zei "Heere, wees U genadig, dit zal U geenszins geschieden" (Mat. 16:22), maar dat woord had hij zeker niet moeten kiezen.
   
   Als de Heere Jezus het gebruikt, dan is het goed op de kracht ervan te letten. Zo b.v. Mat. 5:18: "Want voorwaar zeg Ik u: totdat de hemel en aarde voorbijgaan, zal er niet (ou mè) één jota noch één tittel van de Wet voorbijgaan ...". Verder Joh. 6:37: "Al wat Mij de Vader geeft, zal tot Mij komen; en die tot Mij komt, zal Ik geenszins (ou mè) uitwerpen".
   
   
2. Minder sterk is "ouchi", zoals in Luk. 24:26 "Moest de Christus niet (ouchi) deze dingen lijden, en alzo, in Zijn heerlijkheid ingaan?".
   
   
3. Dan volgt "ou", zoals in Mat. 4:4 "De mens zal bij brood alleen niet (ou) leven ..."; Mat. 5:21 "Gij zult niet (ou) doden". Ou drukt ook nog een volkomen, objectieve, absolute ontkenning uit.
   
   
4. Daartegenover staat nu "mè", dat voorwaardelijk, subjectief, relatief is. Men ziet het uit de volgende gevallen:
   Mat. 10:5 "Gij zult niet heengaan op den weg der heidenen". Dat was voor die tijd. Later, in de toekomende aioon zouden zij "al de volken" onderwijzen (Mat. 28:19).
   
   Joh. 20:17 "Jezus zeide tot haar: Raak mij niet aan". Dat was ook tijdelijk. Later vroeg Hij Thomas Hem wel aan te raken (v. 27).
   Hand. 1:4 "Beval Hij hun, dat zij van Jeruzalem niet scheiden zouden". Niemand denkt eraan de Apostelen te beschuldigen Gods wil niet gedaan te hebben omdat zij later wel uit Jeruzalem gingen.
   
   In Hand. 21:4 is ook het woordje "mè" gebruikt. Verder is "opgaan" de vertaling van een woord, dat in v. 2 vertaald is door "ingaan", en letterlijk "opstappen" betekent. Het staat hier in verband met een schip en men kan dus "aan boord stappen" schrijven. Nu zien wij hoe eenvoudig de zaak is: zij moesten niet onmiddellijk aan boord stappen, maar eerst zeven dagen wachten. Toen deze voorbij waren, gingen zij verder. Nergens staat, dat Paulus volstrekt niet naar Jeruzalem mocht gaan, wel dat hij voorlopig niet mocht "opstappen". De Heilige Geest had toch Zelf gezegd, dat hem te Jeruzalem banden en verdrukkingen wachtten (Hand. 20:23; 21:11). De mensen baden hem wel niet te gaan (v. 12), maar ten slotte bekenden zij dat het de wil des Heeren was (v. 14), bewijs, dat Paulus niet gezondigd heeft.

Men weet, dat Paulus in het openbaar, door offeranden in de tempel (v. 26), wilde aantonen dat hij zelf ook de wet onder- hield (v. 24). Dat de Christen-Joden gedurende Handelingen de vormen der Wet nog mogen volgen, past niet in sommiger beschouwing. Men wordt er dan toe gevoerd Paulus te beschuldigen van niet naar Gods wil gehandeld te hebben en wil ook met Hand. 21:4 een bewijs daarvoor aanvoeren. Hoe zouden wij Paulus tot model voor onze wandel kunnen hebben (Fil. 3:17) als wij aannemen, dat hij niet naar Gods wil wandelt? Ware zo iets gebeurd, dan had de Schrift ons dat te kennen gegeven, zoals bij Petrus. (Zie hierover ook: "De Strijd").

Ook in andere gevallen worden de daden der Apostelen bij de overlevering ten achter gesteld. Een onderzoek der ingegeven woorden, zonder vooroordeel, zal ons van vele dwalingen kunnen genezen.

Prediken - verkondigen | Inhoudsopgave | Wil - willen