Schriftonderzoek

No. 5.

Gen. 1:1 "In den beginne schiep God hemelen en aarde."

In één zin, die alles omvat, schrijft Gods Geest hier neer, wat wij samenvatten in het woord: kosmos, het heelal. Hij doet dit niet in “wetenschappelijke”, maar in praktische zin. De Schrift is geocentrisch, d.w.z., ze beziet de dingen van uit de woonplaats van de mens, de aarde. Tegenstelling van die aarde, de droge landmassa, zijn de hemelen. Al wat buiten de aarde ligt, vat de Schrift samen onder de naam: hemelen. De Schrift spreekt ons dus toe in praktische onderscheidingen, die opgaan voor alle tijden en alle volken, daarbij ruimte latend voor allerlei onderzoek.

Onder hemelen versta men niet alleen de luchtzee om en boven de aarde, maar ook de hemellichamen, al wat buiten onze planeet ligt, onder de aarde zal hier onze aardbol verstaan moeten worden, omdat dit woord hier in tegenstelling staat met wat er buiten ligt.

Het woord, door aarde vertaald, vindt men voor de tweede maal in Gen. 1:10, waar aarde de tegenstelling vormt met de zee. De droge landmassa noemt God: aarde, de verzameling van de wateren: zeeën. Het woord is in Gen. 2:11-13 vertaald door: “land”: het land Havilla, het land Kush. Hier vormt het dus een tegenstelling met een ander deel van de landmassa. Evenzo in Gen. 4:16: Kaïn zou over de aarde moeten zwerven en ging naar het land (zelfde woord) Nod. Zo is er ook sprake van het land (aarde) Sinear 10:10, het land (aarde) Kanaän, 11:31, het land Egypte, dus verschillende delen van de aarde.

Uiteen en ander blijkt, dat het verband moet uitmaken, wat bedoeld wordt. “Aarde” of “land” drukt meestal een tegenstelling uit met wat anders, met hemelen, met zee, met andere delen van de aardbol. In Ex. 20:11 zien we de eerste twee tegenstellingen. In zes dagen heeft de Heere de hemelen en de aarde gemaakt, de zee met al wat daarin is. Hier worden hemelen, aarde en zee onderscheiden. Evenmin als de hemelen de aarde zijn, evenmin is de aarde de zee. Aarde betekent hier dus niet aardbol, maar het droge.

In Gen. 1:1 vinden we de oorspronkelijke schepping. Daartoe behoorde de zee niet. Die zal dan ook eenmaal niet meer zijn, Op. 21:1. De zee is later ontstaan en het gevolg van een catastrofe, een wereldoordeel, die over de eerste schepping gekomen is.