Men wijst erop, dat de discipelen, door de geest geleid, aan Paulus zeggen niet naar Jeruzalem op te gaan. Aangezien Paulus toch gegaan is, zou hij dus tegen Gods wil gehandeld hebben. Doch wat zegt de Schrift? Wat is de juiste betekenis van het woord "niet" in Hand. 21:4? Is het een absoluut verbod? Het antwoord is gemakkelijk. Het Grieks heeft meerdere woorden, die door "niet" vertaald worden. De bijzonderste zijn "ou" en "me". Het eerste heeft een absolute betekenis (zie b.v. Mat. 4:4; 5:21). Het tweede is relatief. Ieder kan er zich van overtuigen door de teksten te lezen waar "me"' gebruikt wordt. Zo b.v. Mat. 10: 5: "Gij zult niet heengaan op de weg der Heidenen" (zouden ze nooit tot hen mogen gaan?); Joh. 20:17: "Raak mij niet aan" (en in v. 27 vraagt Hij aan Thomas hem wel aan te raken); Hand. 1:4: "beval Hij hun, dat zij van Jeruzalem niet scheiden zouden" (moesten ze er dan altijd blijven?). Men ziet dus dat "me" relatief en tijdelijk is. Welnu, ditzelfde woord wordt ook gebruikt in Hand. 21:4. Is het dan niet duidelijk dat de geest gezegd had zeven dagen te Tyrus te blijven, voor ze in het schip zouden gaan dat naar Jeruzalem vertrok? Na die zeven dagen konden ze vertrekken (v. 5), geheel in overeenstemming met Gods wil. Het is waar dat er mensen waren, die Paulus wilden terughouden, en hem beletten God te gehoorzamen (v. 12), doch hij luisterde, terecht, niet naar die woorden. Die mensen kwamen zelf tot beter inzicht en zeiden ten slotte: "De wil des Heren geschiede" (v. 14). Dit is ook weer een voorbeeld van de juiste woordenkeus der Schrift. Als we "het voorbeeld
der gezonde woorden" houden (2 Tim. 1:13) zullen we minder geneigd zijn een Apostel te
beschuldigen als zijn handelingen niet overeenstemmen met onze theorieën. |